Hem Anne Hem Sağlıkçı Hem Öğretmen Hem Aşçı Hem……
Bu yil bir garip gidiyor herşey corona illeti hayatımıza girdikten sonra hiçbirşey eskisi olmamaya basladi kaçmaya başladık mesela en yakınlarımızdan bile mesafeli durmaya ozen gösterir olduk.Ve bugun anneler günü belki de su ozel gunlerin en anlamlısı .Anamız iste nasil anlatılır zayıf yanimiz anamız iste gözyaşları gözünde dursun neler yapmadigimiz anamız bizi büyüten güç..
Babamıza soyleyemediklerimizi hep söylediğimiz hep çözümler bulan buyuk buyuk bilge kadınlar..
Annelik herşeyden önemlisi bir ic güdüdür.Yavrusu icin herseyini feda edebilme güdüsü canından can kanından kan.
Ve yaşımız kac olursa olsun onların gözünde hic büyümeyesimiz…
Herseyi ilk onda gorusumuz ilk damak tadımız ilk sevgimiz anamızın yaptığı yemekleri en guzel bilişimiz ve ondan sonra hicbir yemekte anamızın yaptığı tadı bir daha bulamayisimiz.
Ilk ise başladığım günlerde anam sabah erkende kalkar kalkar kahvaltımı ona sevgisini katarak hazırlar ve oğlum üşüme diye kat kat kiyafetle yolculardi beni.Aslında o günlerde eşek kadardım ama anamın gözünde hala kendi olmadan yapamayan kara çocuk…
Annelik iste anlatilmaz bunu bir erkek olarak ne kadar anlatabilirim ki yok yok ben bunu anamın gozkerine bakarak anlatabilirim, bana hep sevgiyle bakan gözleri sanirim analikti yok yok analigin sadece gözüken küçük bir kısmıydı.
Ve sağlıkçı olmamdan kaynaklı bayan ağırlıklı bir meslek olmasi nedeniyle ne analar gördumm.Aslında sağlıkçı anne olmanın zorluklarini gordum.Bir sefer bir hemsire hanim bakıcı isi bıraktığı esi de asker olduğu icin 5 yaşlarındaki kızıyla nobet tutmuştu bir donem.Minnak bücürük acilin maskotu olmuştu.Bir gun acil hınca hinc dolu biz nefes almadan koştururken o bücürün . Annee cisim geldii sesi kulaklarımdan hic gitmez..
Ve sağlıkçı anne olmak ne kadar zorsa sağlıkçı çocuğu olmakda bir o kadar zordur.Çünkü anneleri hep nöbettedir ve geceleri başka hasta cocuklara bakmak zorundadırlar çoğu zaman kendi hasta çocuklarını evde birakip..
Corona illeti sağlıkçı annelerin tam bir kabusu oldu bir çoğu feda etti kendini ve yavrusuna bulaşmasın diye ya bir yurtta kaldi kendi ya da yavrusunu anneanneye emanet etti.Ve ananın yavrusuna yavrusunun da anasına hasret kaldığı günleri yasiyoruz
Daha düşük riskli birimde calisan annelerimiz
ise hep korkarak gittiler yavrularının yanlarına hep ürkerek.Nobet çıkışlarında acaba yavruma ekmeğinin yaninda coronayi damı götürüyorum korkusu ,annelik bu iste hep korumak hep kollamak..
Eve vardıklarında yavrularından kactilar doya doya sevemediler bile…
Ve okullarda kapalıydı tum evler birer okul olmuştu simdi tum annelerde zorunlu olarak öğretmen uzaktan eğitimin yakın olan tek unsuru anneler oldu ve tum anneler zaten öğretmendi.
Burda biraz günah cikarmak istiyorum belki de vicdanımım satırlara yansıması belki biz erkeklerin bir çoğu bu uzaktan eğitime de biraz uzak kalıp o isi de annelerin görevi gibi gördük.
Oysa ev islerini de onlar yapıyordu yemegi de ..
Biz hala erkeğin tarlada çalışıp kadının da evde çalıştığı tarım toplumundan kurtaramadık su kafalarımızı oysa artik kadinlarimizda isteydi ve onlar da çalışıyordu..
Peki biz biz?
Ve bu bile gosteriyor ki annelik ne kadar buyuk bir kavram icine neyi koyarsan koy dolmuyor..
Annelik kutsaldir annelik belki hic bıkmadan bir gun of bile demeden yapilan tek sorumluluktur annelik onurdur annelik bir kadinin en buyuk gururu ve bir erkegin hic anlamayacagi dunyanin en guclu bagidir
Burdan basta yavrusunu kaybetmiş anneler olmak üzere tum annelerimizin ellerinden opuyorum.